Jest rok 1942. Trwa wojna. W warszawskim getcie, każdego dnia ginie masa ludzi. Niektórym życie odbiera śmiertelny pocisk posłany z hitlerowskiej broni. Wielu dziesiątkuje praca ponad siły i choroby. Inni umierają z głodu i zimna. Panoszącemu się wszędzie złu czoła stawia trzydziestodwuletnia kobieta – Irena Sendlerowa. Wkrada się do warszawskiej dzielnicy zagłady i po cichu, nie prowokując niepotrzebnych spojrzeń Niemców, ratuje pojedyncze dzieci.... Dusze dzieci, które niemym krzykiem próbowały wzywać pomocy. Udaje się jej! Umieszcza je po kolei w przybranych rodzinach, domach dziecka, u sióstr katolickich w Warszawie i w innych miejscach. Całe zastępy małych pociech zostają wybawione od śmierci, ale ich rodzice nadal pozostają za grubym murem. Bohaterka pamięta jednak, że każde drzewo bez korzeni kiedyś umiera, więc zachowuje prawdę o ich pochodzeniu. Karteczki z nazwiskami rodziców oraz ich personalia ukryła w szklanym słoiku, który później zakopała w ogrodzie. Dzięki temu podtrzymała pamięć o przodkach ocalonych i dzieci, które przeżyły wojnę, dowiedziały się o swoich 3 rodzicach. Odkryły prawdę, która rozświetliła mrok nieświadomości oraz pozwoliła im narodzić się na nowo.

We wtorek 19.04.2022r., przypadała kolejna rocznica wybuchu powstania w getcie warszawskim. Z tej okazji uczniowie ZSAT w Ropczycach wzięli udział w lekcji historii pt. Miłość w getcie.

Dzięki lekcji poznaliśmy historię Ireny Sendlerowej. Świadectwo tej nieustraszonej bohaterki pozwoliło na dostrzeżenie piękna w każdym człowieku. Irena Sendlerowa stała się NASZĄ bohaterką – osobą, która nauczyła nas, że można płynąć pod prąd, że nawet
w najtrudniejszych czasach wojny i okupacji można pięknie żyć.